Ik ben begonnen aan Tales of Graces f op de Nintendo Switch en had er enorm veel zin in. Als groot fan van de Tales of-serie keek ik er al een tijdje naar uit om deze klassieker eindelijk te kunnen spelen. En eerlijk? Het stelt niet teleur – de charme en energie spatten er meteen vanaf. Dit is een charmante, energieke JRPG met veel meer diepgang dan ik had verwacht. In deze review deel ik mijn persoonlijke Tales of Graces f ervaring.
Eerste gevechten in mijn Tales of Graces f ervaring
Wat me meteen opviel, is de vloeiende combat. De gevechten voelen snel en soepel aan, en het artes-systeem (je speciale aanvallen) is intuïtiever dan ik dacht. Je zit niet vast aan turn-based wachten, maar kunt actief aanvallen, ontwijken en combo’s maken. Het geeft een bijna actiegame-achtig gevoel – en dat werkt verrassend goed.
Toch kan het begin wat overweldigend aanvoelen. Vrijwel elk gevecht wordt aangegrepen om je een nieuwe uitleg te geven over een knop, combo of systeem, en dat kan even wennen zijn – zeker als je graag meteen de flow van het gevechtssysteem wilt voelen. Gelukkig valt het na een tijdje goed op z’n plek.
De graphics zijn natuurlijk niet modern, maar door de opgepoetste animestijl en heldere kleuren voelt het eerder ‘retro charmant’ dan verouderd. De personages hebben duidelijke designs en expressieve gezichten – het voelt als een klassieke anime in gamevorm.
✨ Ook zin om deze Tales of te gaan spelen? Koop hem hier voor de Switch!
Verhaal en personages in Tales of Graces f
De game begint luchtig, met hoofdpersonage Asbel en zijn jeugdvrienden die een mysterieus meisje ontmoeten. Er zit iets nostalgisch in die eerste hoofdstukken: een dorp, een geheime basis, onschuldige vriendschappen. Maar ik merkte ook snel dat het verhaal meer lagen krijgt, met thema’s als verantwoordelijkheid, familiebanden en persoonlijke groei. Vooral Asbel is een personage waar je echt in mee kunt leven – je voelt zijn twijfels, zijn verlangen om sterker te worden en zijn worsteling met verwachtingen van familie en volwassen worden. Het maakt zijn reis niet alleen meeslepend, maar ook herkenbaar.
En dan is er natuurlijk Sophie – het mysterieuze meisje waar alles mee begint. Ze is niet alleen charmant en stoer, maar roept ook meteen vragen op: wie is ze, en waar komt ze vandaan? Ik ben zó benieuwd of dat allemaal duidelijk gaat worden, en wat haar rol precies is in het grotere verhaal.
Wat ik tof vind, is dat de personages echt hun eigen stem en dynamiek hebben. De party voelt aan als een groep vrienden met botsende karakters, grappige gesprekken én serieuze momenten. De skits (kleine ingesproken tussenstukjes) zorgen voor luchtigheid tussen de missies door – echt iets wat typisch is voor de Tales of-serie, en ook als ervaren fan van de serie blijft het een leuke en herkenbare afwisseling.
Speelt Tales of Graces f fijn op de Switch?
Tot nu toe: ja! De game draait soepel in handheld-modus, laadtijden zijn kort en ik heb geen technische issues gehad. Wel merk je af en toe dat het oorspronkelijk geen Switch-game is, bijvoorbeeld aan het menusysteem en de knoppenindeling. Maar het went snel.
Eindgedachten na mijn eerste speelsessie
Ik ben blij dat ik deze game een kans heb gegeven. Tales of Graces f is misschien geen grafisch hoogstandje, maar het barst van de charme, vaart en interessante personages. Het speelt lekker weg, en ik ben benieuwd hoe het verhaal zich verder ontwikkelt. Deze Tales of Graces f ervaring heeft me alvast erg enthousiast gemaakt om verder te spelen. Wordt zeker vervolgd!
📌 Ook interessant: